ΕΒΡΑΙΟΙ
«Οβριοί Σημίτες»
(Φυσική Ανθρωπολογία)
Οι Εβραίοι η Ισραηλίται η Ιουδαίοι περί τα 11 εκατομμύρια εν όλω, με ολίγας μόνον εκατοντάδας χιλιάδων εν τη κοιτίδι των Ασία πληθυνομένας σήμερον Παλαιστίνη προς επανίδρυσιν του κράτους του Ιούδα, το 70 μ.χ. εις όλον τον κόσμο κατά τας πρό του Β’ Παγκόσμιου πολέμου στατιστικάς κατώκουν τα 5/6 αυτών εν Ευρώπη οι ημίσεις εις Ρωσσίαν, Πολωνίαν και Ρουμανίαν, εν τρίτον εις Γερμανίαν και Αυστρίαν και το υπόλοιπον εις τας πέντε ηπείρους από της Ισπανίας εις τα Βαλκάνια και τας κάτω χώρας, την Αφρική, την Μπουχάραν την Τουρκία και τνεωστί την Αμερική.
Από Ανθρωπολογικής επόψεως ομιλούμε περί Εβραϊκής φυλής, περί τη σταθερότητος μάλιστα αυτής οφειλομένης εις την ενδογαμίαν ένεκα του θρησκευτικού φανατισμού, ο οποίος χαρακτηρίζει γενικώς τους σημιτικούς λαούς.
Σωματολογικώς: Οωσδήποτε είτε εκ της επιδράσεως του εκάστοτε περιβάλλοντος, είτε ως εν Ρωσσία ιδία εκ διασταυρώσεων νεωτέρων η κατά το μάλλον η ήττον τυπική Εβραϊκή μορφή ηλλοιώθη.
Η μεγαλυτέρα διάκρισις είναι η εις δύο μεγάλους τύπους:
α) Ο τύπος των μεσημβρινών Εβραϊων «Σεφαρτίμ» εν Νοτίω Ευρώπη, Περσία, Μπουχάρα και Βορ. Αφρική κλπ. Χαρακτιρίζεται δια δολιχοκεφαλίας, ωοειδούς προσώπου, λεπτορρινίας και υποκύρτου ρινός, ορφνής συνδρομής χρώματος (τριχών, ϊριδος), δηλαδή των ηενικών σημιτικών περίπου χαρακτηριστικών.
β) Ο τύπος των ανατολικών Εβραϊκων «Ασκεναζίμ», εν ταις Γερμανικαίς - Σλαυϊκαίς χώραις κλπ, χονδροειδέστερος εμφανίζων υποδολιχοκεφαλίαν η και βραχυκεφαλία (εκ μίξεως ιδία Σλαυϊκής), αέτειον, παχείαν ρίνα, κυρτή εις το άκρον, παχέα χείλη, το κάτω ανεστραμμένον, κάτω σιαγόνα βραχείαν (οπισθογενείας), τρίχας ορφνομελαίνας και ούλας, βαθύχρουν ϊριδα και βραχυσωμίαν. Γενικώς σκληρότερα και αδρότερα χαρακτηριστικά.
Η Ελληνική λέξις Εβραίος προήλθεν από την λέξι «Ιμπίρι» εκ των Έλλην Πελασγών, ήτις σημαίνει κατά τινάς οι πέραν του ποταμού οι οποίοι ζουν εις αντίσκηνα και βρωμούν (Γύφτοι). Άλλοι εν τούτοις ετυμολογίαι προετάθησαν. Οι Εβραίοι ηρέσκοντο να ονομάζουν εαυτούς Μπενί - Ισραέλ δηλαδή τέκνα του Ισραήλ, όσον αφορά τον όρο Ιουδαίος ούτος υπήρξε αρχικώς η προσωνυμία των Ισραηλιτών του βασιλείου του Ιούδα. Η προσωνυμία αυτή επεξετάθη βραδύτερον εις ολόκληρον το έθνος από της Ρωμαϊκής εποχής.
Οι Εβραίοι παρουσιάστηκαν ως «Έθνος» (ένωση των 7 Εβραϊκών φυλών) το 1480 π.χ. όπου υιοθέτησαν τον υβριστικό χαρακτηρισμό «Εβραίοι» που τους απόδιδαν οι Έλλην Πελασγοί. Πριν παρουσιαστούν ως Εβραίοι, Ιστορικά δεν υπάρχουν πουθενά. Στην Βυζαντινή ιστορία παρουσιάζονται ως «Ισραηλίτες» όπου το γενεαλογικό τους δέντρο ξεκινά από το 1.480 π.χ. περίπου. Δηλαδή από την δημιουργία ενός «Νέου Κόσμου» σύμφωνα πάντα με της γραφές τους «Κήπος της Εδέμ και πρωτόπλαστοι», το φερόμενο σημείο μηδέν «0» όπου ο Εβραίος Θεός τους Γιαχβέ ή Σαβαώθ ή Βάαλ… μέσα σε 7 αιώνες έφτιαξε τον «κόσμο» και ένα νέο είδος ανθρωποειδών τον Αδάμ και την Εύα. Ο Εβραίος Θεός τους Γιαχβέ έφτιαξε τον τέλειο κόσμο των ανθρωποειδών και ανδρείκελων όπως λένε και οι Εβραίοι «τα πάντα εν σοφία εποίησε». Δημιούργησε το «Ημερολόγιο», της «Ώρες», της «Μοίρες», της «Γλώσσες», της «Θρησκείες», κ.α. πολλά όπως «πολέμους, πυρηνικά, χημικά, εξόντωση ζώων, δασών, θαλασσών, έφτιαξε τσιμεντουπόλεις, σκυλάδικα, κολόμπαρα, πολιτικά κόμματα, κράτη, τεχνολογία, ιούς,…» κ.α. πάρα πολλά τα οποία οι μιαροί αποκαλούν ελευθερία, δημοκρατία, πρόοδος, πολιτισμός, κλπ. Όλα είναι εκ του Εβραίου Θεού τους ο οποίος έχει ως επιστάτες και άρχων «εκπροσώπους» τους ρασοφόρους Οβριούς «Εβραίους» παιδιά της Σιών ή Ισραήλ (Αθήνα & Θεσσαλονίκη).
Ο αυτός όρος «έθνη» απαντάται πλειστάκις και εν τη καινή Διαθήκη, χρησιμοποιουμένου μάλιστα και του επιθέτου «εθνικός», ενώ επίσης αντικαθίστανται, αι λέξεις αύται ειδικώτερον ανάς τας «Πράξεις» και Επιστολάς του Παύλου «Σαούλ» διά του όρου: «Έλληνες», επιφανέστεροι δηλαδή εκπρόσωποι του κόσμου των εθνικών. Ούτω χαρακτηρίζονται οι μη ανήκοντες ούτε εις την εβραϊκήν θρησκείαν ούτε εις τον Καθολικισμό ή Ορθοδοξισμό ή Ταλμουδισμό, δηλαδή εις ουδεμίαν των εξ αποκαλύψεως θρησκείων.
Σχετίζεται βεβαίως η τοιαύτη έννοια πρός τους όρους: «ειδωλολατρεία», «παγανισμός», «απιστία», εν τούτοις η λέξις «έθνη» ενέχει σημασίαν πολύ γενικωτέραν, εφ’ όσον μεταξύ των «εθνικών» (ως υπολαμβάνουν μάλιστα αυτούς οι από του Παύλου «Σαούλ» και εντεύθεν ιεροί συγγραφείς) συγκαταλέγονται τόσον οι λάτραι ειδώλων (Έλλην) η και οι μη λατρεύοντες είδωλα, οπαδοί θρησκευμάτων μη προερχομένων εξ αληθούς αποκαλύψεως (θεωρούνται Μωαμεθανοί…), ενώ αντιστρόφως ο χαρακτηρισμός «άπιστοι» επισημαίνει όχι μόνο αλλοθρήσκους, αλλά και αιρετικούς η αποστάτας οι οποίοι διετέλεσαν καθολικοί ή ορθόδοξοι ή ταλμουδιστές.
ΕΘΝΗ
Η υπό τον «Εβδομήκοντα» απόδοσις εις την ελληνικήν της εν τη Παλαιά Διαθήκη εβραϊκής λέξεως «γκογίμ» (Goim), διά της οποίας οι ισραηλίται προσωνόμαζαν με περιφρόνησιν και εχθρότητα άπαντας τους έλλην κατ’ αντιδιαστολήν πρός το Ισραήλ ως τον περιούσιον λαόν του Κυρίου.Ο αυτός όρος «έθνη» απαντάται πλειστάκις και εν τη καινή Διαθήκη, χρησιμοποιουμένου μάλιστα και του επιθέτου «εθνικός», ενώ επίσης αντικαθίστανται, αι λέξεις αύται ειδικώτερον ανάς τας «Πράξεις» και Επιστολάς του Παύλου «Σαούλ» διά του όρου: «Έλληνες», επιφανέστεροι δηλαδή εκπρόσωποι του κόσμου των εθνικών. Ούτω χαρακτηρίζονται οι μη ανήκοντες ούτε εις την εβραϊκήν θρησκείαν ούτε εις τον Καθολικισμό ή Ορθοδοξισμό ή Ταλμουδισμό, δηλαδή εις ουδεμίαν των εξ αποκαλύψεως θρησκείων.
Σχετίζεται βεβαίως η τοιαύτη έννοια πρός τους όρους: «ειδωλολατρεία», «παγανισμός», «απιστία», εν τούτοις η λέξις «έθνη» ενέχει σημασίαν πολύ γενικωτέραν, εφ’ όσον μεταξύ των «εθνικών» (ως υπολαμβάνουν μάλιστα αυτούς οι από του Παύλου «Σαούλ» και εντεύθεν ιεροί συγγραφείς) συγκαταλέγονται τόσον οι λάτραι ειδώλων (Έλλην) η και οι μη λατρεύοντες είδωλα, οπαδοί θρησκευμάτων μη προερχομένων εξ αληθούς αποκαλύψεως (θεωρούνται Μωαμεθανοί…), ενώ αντιστρόφως ο χαρακτηρισμός «άπιστοι» επισημαίνει όχι μόνο αλλοθρήσκους, αλλά και αιρετικούς η αποστάτας οι οποίοι διετέλεσαν καθολικοί ή ορθόδοξοι ή ταλμουδιστές.
ΣΙΩΝ
Όνομα που δόθηκε από Ισραηλίτες στο αυτόνομο η ανεξάρτητο κράτος του οποίου ανέμεναν την ίδρυση δια της σιωνιστικής κίνησεις.
Σιωνισμός.
Η εθνική κίνησι των εβραίων οι οποία άρχισε από την υποδούλωση του κράτους του Ιούδα υπό των Βαβυλωνίων και της εξορίας «μετοικεσίας» του εβραϊκού λαού στη Βαβυλώνα κατά τον 6 πχ. Αιώνα και κατόπιν της κατακτήσεως της χώρας υπό των Ρωμαίων, επιδίωκε την απανίδρυσι ανεξάρτητου Ισραηλιτικού κράτους με κέντρο την Ιερουσαλήμ «Σιών» και με σκοπό την ανοικοδόμηση του ναού του Σολομώντος παρά ταύτα ως πρώτοι σιωνισταίς δύναται να θεωρηθούν «ο και εν τη παλαιά διαθήκη (Έσδρας Γ)», αναφερόμενος Ζοροβάβελ οι Μακκαβαίοι κλπ.
Οι πρώτες σιωνιστικές κινήσεις έφεραν τον χαρακτήρα του μεσσιανισμού εμπνεόμενοι εκ της πίστεως εις την μέλλουσα έλευση του Μεσσία, ο πρώτος εκ τον εμφανισθέτων τέτοιων Μεσσίων η μάλλον ψευδομεσσίων ήταν ο Μπάρ Κοχεβά «γραφόμενος στα Ελληνικά Βαρχαχαβας», οποίος έδρασε από το 117 μέχρι το 133 μετά χριστό, έζησε κατά την εποχή της πρώτης εθινικής εξέγερσεως των εβραίων κατά της Ρωμαικής κυριαρχίας.
Ο Βαρχαχαβάς δικαιολογεί και εξισώνει των εαυτό του σαν τον Μεσσία των Εβραίων, μετά τρεις αιώνες άλλος εβραίος ο εκ Κρήτης Μωυσής προσπάθησε να συνεχίσει την απόπειρα του Μπάρ Κοχεβά κατά τον 8 μ.χ. όπως και με τον Άβου Ίσα Άβαδία ο οποίος τριάντα χρόνια με τον προηγούμενο ύψωσε την εθνική σημαία των Εβραίων στη Περσία.
Τον 16 αιώνα εμφανίζετε ως ελευθερωτής ο Δαυίδ Ρόυμπεντ 1530 και ο μαθητής του Σολομών Μόχλο 1501-1532, έγιναν δεκτοί από τους Εβραίους της Ιταλίας της Ισπανίας και της Τουρκίας, μετά έναν αιώνα η επίδραση της χριστιανικής αιρέσεως των Χιλιαστών έδωσε νέα ώθηση στην εθνική κίνηση των Εβραίων, ο Μενασέ «Μενασής» Ισραέλ 164-1657 συνεργάστηκε με τους Άγγλους Χιλιαστές για εγκατάσταση των Εβραιών στην Αγγλία την οποία θα ακολουθούσε μετά η Παλαιστίνη περί την εποχή εκείνη εμφανίστηκε ως Μεσσίας ο εν Σμύρνης το 1629 γεννηθείς Σαμπετάϊ Σεβί, μελετητής της Καββάλας, ίδρυσε την εβραϊκή αίρεση των Σαββατιστών και ισχυρίσθηκε πως είναι ο διά το έτος 1964 ο αναμενόμενος απεσταλμένος του θεού «Μεσσίας» και έγινε δεκτός κατόπιν ετοιμάστηκαν να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη, η υπόθεση αυτή κέντρισε την προσοχή της τουρκικής κυβέρνησης και ματαιώθηκε «προσωρινά», ο Σαμπετάι Σεβί συνελήφθη και για να σώσει τη ζωή του έγινε Μουσουλμάνος το παράδειγμά του το ακολούθησαν και οι οπαδοί του, κατόπιν εκ σχεδίων ιδρύσεως εβραϊκή εστίας στη Παλαιστίνη.
Ήταν μια σύντομη επισκόπηση για το ποιοι είναι οι εβραίοι «σιωνιστές»
ΣΑΤΑΝΑΣ
Η Εβραϊκή λέξι σατάν αποδιδόμενη δια της ελληνικής λέξις διάβολος, ο σατανάς είναι το κατ’ εξοχή πονηρό και κακοποιό πνεύμα το οποίο σκανδαλίζει τον άνθρωπο και εξωθεί αυτόν εις την αμαρτία δια τούτο η χρήσις υπό των ανθρώπων η φράσεις του υπό του σατανά «ύπαγε οπίσω μου σατανά», και της λαϊκής φράσεις «πίσω μου σε έχω σατανά».
ΔΙΑΒΟΛΟΣ ή ΣΑΤΑΝΑΣ
Διάβολος - Διαβάλλω: Δια + ΒάλλωΔιάβολος - Διαβάλλω: Βάλλω + Δίας: «Βάλλω εναντίον του Διός.»
Δια - βολιά η Ζα - βολιά από το Διας , Δια - πλούτος: ο πολύ πλούσιος (αυτός που έχει τα πλούτη του Διός).
Οι Εβραίοι το δηλώνουν καθαρά πως ο Θεός τους - Ιεχωβά είναι ο δημιουργός του Διαβόλου. Στο διάστημα των 2.000 χρόνων αυτών οι Έλληνες πιστεύουν στον Ιεχωβά, δηλαδή στον Κρόνο, Τιτάνα, αυτόν που αποστρέφονταν με βδελυγμία οι αρχαίοι Έλληνες, τον εχθρό του ΖΕΥΣ, τον ξεπεσμένο και φυλακισμένο από τον ΖΕΥΣ. Οι Έλληνες διακωμωδούσαν και ονόμαζαν μια μερίδα ανθρώπων, τους αφελείς, ενδεχομένως και τους εβραίους, «Κρονίων όζοντας» διότι έμεναν στις προλήψεις από οκνηρία σκέψεως. Τους ονόμαζαν επίσης «Κρονικούς» και Κρονόληρους.
Ενδείξεις ότι ο Ιεχωβάς είναι ο Κρόνος είναι :
Δίων κ. 37 - 16 : «Η του Κρόνου ημέρα το Σάββατο».
Ο Κρόνος στα Λατινικά λέγεται SATURNUS και η γιορτή του SATURNIA.
Στα Αγγλικά και στις άλλες Λατινογενείς γλώσσες η ιερή μέρα των εβραίων, το Σάββατο, λέγεται SATUR - DAY = μέρα του Κρόνου.
Η περιτομή των εβραίων ενδέχεται να σχετίζεται με τον μύθο της αποκοπής των γεννητικών οργάνων του Ουρανού από τον Κρόνο. Το Πάσχα ή το τέλος των Απόκρεων που τρώμε Απανθρακίδες = Αζυ - μα (Κρονίων = γιορτές του Κρόνου). Η λέξη Κρόνος σχετίζεται με τον γάιδαρο. Κρόνος = Κρ - όνος. Ο Χριστός εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ επάνω σε γάιδαρο συμβολίζοντας την υποταγή του Κρ-όνου = Κρόνου και των πιστών των Εβραίων, στον Χριστό.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο: Ο Τυφών (Πύθων, Σήθ, Σατανάς, Διάβολος, ο όφις, κλπ.) είναι γιος του Κρόνου. Οι πρόγονοι των εβραίων, ο Ιεροσόλυμος και ο Ιουδαίος είναι γιοι του Τυφώνα (δηλαδή του Σατανά) ο οποίος σώθηκε ανεβαίνοντας σε ένα γάιδαρο… σύμφωνα με τον μυημένο ιερέα του Απόλλωνα, Πλούταρχο.
Πλούταρχος «περί Ισιδος και Οσίριδος»: Διότι Ισις (Αθηνά) είναι λέξης Ελληνική καθώς και Τυφών, ο εχθρός της Θεάς αυτής ο οποίος τετυφωμένος και πλήρως ανόητου υπερηφάνειας ένεκα αγνοίας και πλάνης διασπά και αφανίζει την ιερά διδασκαλία, την οποία η Θεά συνάγει και τακτοποιεί και παραδίδει εκείνους οι οποίοι κατηχούμενοι προσπαθούν να μετάσχουν της Θείας φύσεως.
Μερικοί από το ιερατείο των εβραίων (Ραβίνοι προφανώς) για να παραπλανήσουν τον κόσμο, διέδιδαν ότι τάχα ο Τυφών ή Σατανάς, ο προπάτοράς τους, ήταν τάχα ηλιακός Θεός για αυτό και οι νεώτεροι τον ονόμασαν παραπλανητικά εωσφόρο (που φέρνει το φως) ή τον ταύτισαν παραπλανητικά με τον Προμηθέα. Η προσπάθεια συγχύσεως αυτή των εβραίων συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αφού και σήμερα λατρεύουν τον σατανά, σε όλες τις χώρες του κόσμου όπου υπάρχουν εβραίοι της διασποράς, παρουσιάζοντάς τον σαν Θεό ηλιακό. Μάλιστα στις Η.Π.Α έχει αναγνωριστεί σαν επίσημη εκκλησία η σατανιστική και οι σατανιστές.
